73  

Έλεγχος  Ποσότητας  
 

Το   τελικό   αποτέλεσμα   που   θέλουμε   να   μας   δίνει   η   εφαρμογή   είναι   η  

συνολική   ποσότητα   αντικειμένων   που   ελέγχθηκαν,   πόσα   από   αυτά   τα  

αντικείμενα   ήταν   αποδεκτά   και   πόσα   έχουν   απορριφθεί.   Υπάρχουν   στον  
κώδικα   τρεις   μετρητές,   ένας   για   τα   προϊόντα   που   πληρούν   τις   προδιαγραφές,  
ένας  για  τα  ελαττωματικά  προϊόντα  και  ένας  για  το  σύνολο  των  προϊόντων  που  

εξετάστηκαν  από  το  πρόγραμμα.  

 

5.4.2  Προβλήματα  που  προέκυψαν  και  η  αντιμετώπιση  τους  

   

Σε   αυτή   την   υπό-­‐ενότητα   παραθέτουμε   μερικά   από   τα   πιο   σημαντικά  

προβλήματα  που  χρειάστηκε  να  αντιμετωπίσουμε  και  τον  τρόπο  αντιμετώπισης  

τους,  κατά  τη  διάρκεια  της  υλοποίησης  της  εφαρμογής.  

 
Πριν  ξεκινήσουμε  την  ανάπτυξη  του  κώδικα,  γνωρίζαμε  ότι  οι  έλεγχοι  θα  

πρέπει  να  γίνουν  σε  μία  δική  μας  γραμμή  μεταφοράς  λόγω  του  ότι  δεν  είχαμε  τη  
δυνατότητα  να  δοκιμάσουμε  το  σύστημα  μας  σε  μία  βιομηχανική  γραμμή.  Για  τη  
λύση  αυτού  του  προβλήματος  θέσαμε  ως  μη  στατικά,  τόσο  το  φόντο  όσο  και  τα  

προϊόντα.      

   

Το   πρώτο   πρόβλημα   που   αντιμετωπίσαμε   κατά   την   συγγραφή   του  

κώδικα,   ήταν   η   ανίχνευση   περιγραμμάτων   που   δεν   αντιστοιχούσαν   σε   κάποιο  
από  τα  ζητούμενα  αντικείμενα.  Εκτός  από  τα  περιγράμματα  των  αντικειμένων  

ανιχνεύονταν   και   περιγράμματα   που   οφείλονταν   σε   σκιές   ή   στην   διαβάθμιση  
των   χρωμάτων.   Το   πρόβλημα   αυτό   αντιμετωπίστηκε   ως   θόρυβος   (βλ.   Υπό-­‐

ενότητα   5.4.1).   Ορίσαμε   τα   περιγράμματα   που   είναι   κατά   πολύ   μικρότερα   σε  
εμβαδό  από  αυτά  που  ψάχνουμε  να  μη  λαμβάνονται  υπόψη  με  αποτέλεσμα  να  
λυθεί  και  το  πρόβλημα  αυτό.  

 
Το   επόμενο   πρόβλημα   που   συναντήσαμε   ήταν   ένα   σύνθετο   ζήτημα   και  

αφορούσε   την   ανίχνευση   ελαττωματικών   αντικειμένων   αλλά   και   την  

καταμέτρηση   όλων   των   αντικειμένων   της   γραμμής   μεταφοράς.   Ο   αρχικός   μας  
έλεγχος   ταξινόμησης   ξεκινούσε   από   την   είσοδο   του   αντικειμένου   στην   οθόνη  

μέχρι   και   την   έξοδο   του.   Κάθε   φορά   που   δημιουργούνταν   ένα   περίγραμμα  
καταγράφαμε   τα   στοιχεία   του   και   το   ταξινομούσαμε   ως   επιθυμητό   ή  
ανεπιθύμητο.   Το   πρόβλημα   που   προέκυψε   ήταν   ότι   με   αυτό   τον   τρόπο  

μετρούσαμε   τα   αντικείμενα   που   υπήρχαν   στο   κάθε   καρέ.   Δηλαδή   αν   σε   ένα  
στιγμιότυπο   ανιχνεύονταν   δύο   αντικείμενα   και   στο   επόμενο   αυτά   τα  

αντικείμενα   υπήρχαν   ακόμα   στην   οθόνη,   ο   μετρητής   κατέγραφε   έλεγχο  
τεσσάρων  αντικειμένων,  ενώ  στην  πραγματικότητα  τα  αντικείμενα  ήταν  δύο.    

 

Το  δεύτερο  σκέλος  του  προβλήματος  σχετίζεται  με  τον  έλεγχο  ποιότητας  

των   αντικειμένων.   Όταν   ένα   αντικείμενο   εισέρχεται   στην   οθόνη   με   βάση   τα  
κριτήρια   ελέγχου   είναι   πάντα   αποδεκτό.   Η   κατανόηση   αυτού   του   ζητήματος  

μπορεί  να  γίνει  ευκολότερα  αν  παρατηρήσουμε  το  υποθετικό  παράδειγμα  στο  
σχήμα   6.      Στο   6   (α)   βλέπουμε   να   εισέρχεται   στην   οθόνη   ένα   ελαττωματικό  

αντικείμενο   αλλά   για   τα   πρώτα   στιγμιότυπα   της   εισόδου   του   το   αντικείμενο