Σχεδίαση και υλοποίηση κύβων tangible computing 

 

17 

 

καθώς η ικανότητα αυτή αποτελεί σημαντικό κομμάτι στην ολόπλευρη ανάπτυξη των ίδιων 

των παιδιών. 

Ο όρος «tangible computing» σημαίνει απτός προγραμματισμός. Χρησιμοποιείται ώστε να 

περιγράψουμε έναν τρόπο με το οποίο, όπως λέει και η ίδια η λέξη, μπορεί κάποιος να αγγίξει 

αυτό που προγραμματίζει  και να είναι χειροπιαστό. Επομένως, προκειμένου άτομα μικρών 

ηλικιών  να  αντιληφθούν  προαναφερθείσες  έννοιες  και  να  τις  κατανοήσουν,  η  μέθοδος  του 

απτού  προγραμματισμού  αποτελεί  έναν  πολύ  καλό  τρόπο  για  να  το  κάνουν  μέσω  και  των 

αντίστοιχων  παιχνιδιών-συσκευών  που  θα  χρησιμοποιηθούν  τα  οποία  υιοθετούν  και  τη 

συγκεκριμένη μέθοδο. 

 

1.2 Ιστορική Αναδρομή  

 

Όπως  έχει  προαναφερθεί  μέχρι  και  τα  τέλη  του προηγούμενου  αιώνα  η  εκπαίδευση  της 

πληροφορικής σε ότι αφορά τη φυσική της υπόσταση γνώρισε μια αναζωπύρωση τόσο μέσω 

της  τεχνολογικής  προόδου  όσο  και  της  συνεχούς  προσπάθειας  των  ερευνητών  να 

προωθήσουν  την  ανθρώπινη  αλληλεπίδραση  με  υπολογιστές  πέρα  από  την  οθόνη  του 

υπολογιστή  και  μέσα  στον  πραγματικό  κόσμο.  Οι  Ishii  και  Ulmer  [1]  επινόησαν  τον  όρο 

«απτό»  για  να    περιγράψουν  μια  κατηγορία  διεπαφών  (interfaces)  υπολογιστή  που 

χρησιμοποιούν  φυσικά  αντικείμενα  και  επιφάνειες  ως  μέσο  για  να  χειριστούν  και  να 

αντιπροσωπεύσουν  ψηφιακές  πληροφορίες.  Η  χρήση  του  όρου  προοριζόταν  να  περιγράψει 

την  ιδέα  ότι  μεγάλο  μέρος  του  πλούτου  της  ανθρώπινης  αλληλεπίδρασης  με  τον  φυσικό 

κόσμο μέσω της χρήσης εργαλείων έχει αντικατασταθεί από την αντίστοιχη αλληλεπίδραση 

με συσκευές όπως ποντίκια, πληκτρολόγια και οθόνες αφής. Η ενσωμάτωση μιας ποικιλίας 

φυσικών αντικειμένων για να επιτευχθεί μια πολύ-αισθητηριακή ανατροφοδότηση (feedback) 

θεωρήθηκε ένας τρόπος για να ανακτηθεί αυτός ο πλούτος της ανθρώπινης επαφής και κατ’ 

επέκταση να εξανθρωπιστεί  η αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου υπολογιστή. 

Αργότερα  έννοιες  και  ορισμοί  όπως  η  ενσωματωμένη  αλληλεπίδραση  του  Dourish 

(embodied interaction) [2] και απτή αλληλεπίδραση (tangible interaction) των Hornecker and 

Buur  [3]  τόνισε  τον  βαθμό  στον  οποίο  τα  διαδραστικά  συστήματα  θα  μπορούσαν  να 

ενσωματωθούν ουσιαστικά στα φυσικά, κοινωνικά και πολιτιστικά περιβάλλοντα. Υπό αυτήν 

την έννοια, η απτότητα έγινε λιγότερο σχετική με τη φύση της διεπαφής και περισσότερο με 

την  ιδέα  ότι  η  αλληλεπίδραση  με  ψηφιακά  συστήματα  μπορεί  να  εμπλέκεται  με  υλικές  και