34
Εικόνα 2.11: Διαδικασία Εύρεσης και Σχεδιασμού Περιγραμμάτων (a):[
].
2.3.2.3 Εξαγωγή Δεδομένων Περιγραμμάτων
Τα αντικείμενα που εξάγονται από τις μεθόδους εύρεσης περιγραμμάτων κυρίως
επεξεργάζονται δια μέσω των ιδιοτήτων τους. Με επιμέρους συναρτήσεις που αξιοποιούν τις
ιδιότητες αυτές μπορούν σταδιακά να δομηθούν τα συμβολικά δεδομένα. Συναρτήσεις όπως
υπολογισμός εμβαδού και περιμέτρου, οριοθέτησης και προσέγγισης του περιγράμματος είναι
τα κύρια εργαλεία για κάθε διεργασία [47].
Μέσω του εμβαδού και της περιμέτρου, γίνεται δυνατό το φιλτράρισμα των
περιγραμμάτων που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές των αντικειμένων που θέλει να
ομαδοποιήσει ο χρήστης. Φυσικά, το εύρος εμβαδού ή της περιμέτρου κρίνεται μέσα από
πολλαπλές δοκιμές και μελέτη του αντικειμένου που θέλει να εντοπίσει.
Με την οριοθέτηση από ορθογώνιο ή έλλειψη, ο αλγόριθμος περικλείει το περίγραμμα
συναρτήσει των συντεταγμένων ακραίων ακμών. Αυτό επιτρέπει στο χρήστη να απομονώσει
τα πεδία ενδιαφέροντος για περαιτέρω επεξεργασία ή να κάνει υπολογισμούς με χρήση των
συντεταγμένων διάφορων σημείων του περιγράμματος (όπως η εύρεση του κέντρου του
περιγράμματος).
Η προσέγγιση του περιγράμματος είναι πιο σύνθετη συνάρτηση κατά την οποία ο
αλγόριθμος προσπαθεί να προσεγγίσει το σχήμα του περιγράμματος χρησιμοποιώντας
λιγότερα σημεία με σεβασμό τόσο στο αρχικό σχήμα όσο και στην ακρίβεια 𝜀 που θέτει ο
χρήστης [Εικόνα 2.12]. Η προσέγγιση γίνεται μέσω του αλγορίθμου Ramer-Douglas-Peucker.
Σύμφωνα με τον αλγόριθμο, η αρχική καμπύλη διαιρείται σε κομμάτια προς εξέταση. Για
κάθε κομμάτι, μαρκάρεται το πρώτο και το τελευταίο σημείο προς διατήρηση. Έπειτα,
βρίσκεται το σημείο με τη μεγαλύτερη κάθετη απόσταση από τη γραμμή που ενώνει αρχή και
τέλος. Αν η απόσταση είναι μικρότερη από το 𝜀 το σημείο απορρίπτεται, ενώ αν είναι
μεγαλύτερη το σημείο μαρκάρεται για να διατηρηθεί. Αφού εκτελεστεί για όλα τα κομμάτια