Στην σύνθεση ομιλίας σε συνένωση μονάδων, το μοντέλο βασίζεται σε προ-

ηχογραφημένα κείμενα από πραγματικούς ομιλητές τα οποία τμηματίζονται ανά-

λογα με το γραπτό λόγο που δόθηκε και ανασυγκολλούνται με νέα σειρά κα νόημα

αντίστοιχο της εισόδου. Το σημαντικό σε αυτό τον τρόπο σύνθεσης είναι η ανάγκη

για ομαλή μετάβαση των λέξεων και η αποφυγή παραμορφωμένης ομιλίας λόγω της

μετέπειτα συγκόλλησης.

Στην σύνθεση ομιλίας βασισμένη σε κανόνες, το μοντέλο μελετά τα ανθρωπινά

όργανα που συμβάλουν στην παραγωγή φωνής και τα αντιστοιχεί σε μηχανικά συ-

στήματα. Με αυτόν τον τρόπο η στοματική κοιλότητα αντικαθίσταται από χρονικά

μεταβαλλόμενα ψηφιακά φίλτρα οπού διεγείρονται με μεταβολές πίεσης του αέρα

ακριβώς όπως οι φωνητικές χορδές. Τα μοντέλα αυτά, αν και υπερισχύουν ποιότητα

έναντι της συνένωσης μονάδων παράγουν μηχανικό ήχο υστερώντας έτσι στην φυ-

σικότητα που απαιτεί η ομιλία.

Το τελευταίο μοντέλο, η αρθρωτική σύνθεση αποτελεί την προέκταση της ομι-

λίας βασισμένη σε κανόνες οπού επί του παρόντος θεωρείται ακόμα εργαλείο προς

έρευνα και σκοπός του είναι η ο μοντελοποίηση και δημιουργία ενός φωνητικό κα-

ναλιού συνάρτηση μηχανικών προσομοιώσεων όλων των φωνητικών οργάνων που

μετέχουν στην ομιλία.

Εικόνα. 2.24: Στάδια σύνθεσης ομιλίας

76