Η κοινωνία προσπαθεί να προσαρμοστεί στις τάσεις αυτοματοποίησης που πα-

ρουσιάζονται. Η σταδιακή αύξηση της παρουσίας της ρομποτικής και κατ’ επέκταση

των ρομπότ στην καθημερινότητα μας, τόσο στο οικιακό περιβάλλον όσο και στην

εργασία, έχει δημιουργήσει νέες βάσεις στις σχέσεις του ανθρώπου με τα ρομπότ,

αντιμετωπίζοντας τα ως εργαλεία που θα τον βοηθούν ακόμα και θα τον αποφορτί-

σουν από επαναλαμβανόμενες ενέργειες όταν υπάρχει ανάγκη. Πλέον ο άνθρωπος

έχει τη δυνατότητα να αλληλοεπιδράσει μέσω της φυσικής γλώσσας με τα ρομπότ.

Αυτή η πιο άμεση επαφή καταλύει την ψυχρή έως τώρα αλληλεπίδραση μέσω κου-

μπιών και μοχλών ακόμα και μέσω κώδικα και εισάγει τη μορφή αλληλεπίδρασης

που έχει συνηθίσει ο άνθρωπος να χρησιμοποιεί.

Η ευρεία εξάπλωση των καινοτομιών της ρομποτικής δεν θα μπορούσε να μην

συνεπάγεται με επιπτώσεις στο μέλλον της εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες

του βρετανικού γραφείου Oxford Economics [16], οι θέσεις εργασίας που θα επη-

ρεαστούν περισσότερο είναι αυτές που απαιτούν τα λιγότερα προσόντα. Δεν εί-

ναι λίγοι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι αν η αυτοματοποίηση έχει συμβάλει στη

δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας από αυτές που καταστρέφονται, τότε

αυτή δημιούργησε επίσης ένα ρήγμα ανάμεσα στις εργασίες υψηλότερης και χαμη-

λότερης εξειδίκευσης, αφήνοντας πολλούς εργαζόμενους στο περιθώριο. Από την

άλλη πλευρά, οι δουλειές που απαιτούν ενσυναίσθηση, δημιουργικότητα ή κοινω-

νική ευφυΐα είναι πιθανό να συνεχίσουν να εκτελούνται αποκλειστικά από τους

ανθρώπους. Παράλληλα, δεν θα λείπουν οι δυσκολίες από μεγάλο πλήθος ατόμων

να εμπιστευτούν και να συνεργαστούν με τα ρομπότ. Αυτό πηγάζει από τον φόβο

για το άγνωστο, το μη ελέγξιμο και την απρόσωπη φύση της αλληλεπίδρασης [17],

[18].

21