29 

 

Σταδιακά,  εμφανίζονται  προβλήματα  υγείας  όπως  υπέρταση,  συχνοί  πονοκέφαλοι, 

απώλεια βάρους ή αντιθέτως υπερβολική αύξηση του βάρους κλπ. Γενικότερα, ο περιθάλπων 

βρίσκεται σε σύγχυση. Άλλοτε δηλώνει πως αγαπά τον ασθενή του κι άλλοτε πως τον μισεί. 

Επέρχεται  σύγκρουση,  συνεπώς,  και  με  το  περιβάλλον  και  με  τον  εαυτό  του.  Μπορεί  να 

συγκρουστεί  με  την  οικογένειά  του,  τους  [10]συναδέλφους  του,  να  τα  βάλει  με  το  κράτος 

κλπ. 

Συναίσθημα που νιώθει είναι η ανυπομονησία. Αδημονεί να καλύψει τις ανάγκες του 

ασθενούς,  πιστεύοντας  πως,  κάνοντας  ό,τι  του  ζητηθεί,  θα  επαναφέρει  την  ισορροπία  στο 

διαταραγμένο  από  την  ασθένεια  άτομο.  Ο  περιθάλπων,  επίσης,  νιώθει  τρόμο,  εφόσον  είναι 

άγνωστο  αν  την  επόμενη  ημέρα  θα  επιζήσει  ο  ασθενής  του.  Μόλις  βρει  τρόπο  να 

αντιμετωπίσει ο περιθάλπων τον τρόμο, αυτός υποβιβάζεται σε φόβο. 

Ο  φόβος  βιώνεται  σε  σχέση  με  κάποιο  τρομακτικό  αντικείμενο-γεγονός  στο 

περιβάλλον το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να αποφευχθεί. Το άγχος από την άλλη είναι 

μια ενδο-οργανική εμπειρία, χωρίς άμεση σχέση με εξωτερικά αντικείμενα. 

Προσπαθούμε  να  διερευνήσουμε  τον  τρόπο  προσαρμογής  του  περιθάλποντα  μέσα 

στην καινούρια πραγματικότητα που προκάλεσε η εμφάνιση άνοιας σε μέλος της οικογένειάς 

του  με  τον  συλλογισμό  ότι  η  ζωή  του  και  η  συμπεριφορά  του  καθορίζονται  από  αυτό  που 

επιστημονικά ονομάζεται ομοιόσταση, ενώ στην απλή γλώσσα το ονομάζουμε προσαρμογή. 

Για  να  επιβιώσει  ο  περιθάλπων  μέσα  στις  μακροχρόνιες  απαιτήσεις  της  φροντίδας 

ασθενούς με άνοια, θα πρέπει να διατηρήσει τη σωστή ισορροπία όλων των μερών του. Όλοι 

οι  άνθρωποι  έχουν  μια  εγγενή  ενόρμηση  να  διατηρούν  αυτή  την  ισορροπία  κι  αυτό 

επιτυγχάνεται, όταν ο περιθάλπων καταφέρει να αποδεχτεί τα συναισθήματα και τις εμπειρίες 

που  προκύπτουν  μέσα  από  τις  καινούριες  καταστάσεις  της  ζωής  του.  Μπορεί  και  ιατρικά-

ψυχολογικά να στηριχθεί και να μπορέσει  να δημιουργήσει  όρια ασφαλείας και ισορροπίας 

ανάμεσα  στον  ίδιο  και  στο  περιβάλλον  του.  Μπορεί,  επίσης,  να  ζητηθεί  ψυχοθεραπευτική 

παρέμβαση  η  οποία,  αν  είναι  επιτυχής,  ο  περιθάλπων  θα  υποστηρίζεται  και  δεν  θα 

είναιέρμαιο στις ενοχλητικές «δυνάμεις» που δεν μπορεί να ελέγξει.