background image

 

27 

 

1.1.5 Συναισθήματα των περιθαλπόντων 

Η  ασθένεια  της  άνοιας  παρουσιάζει  διαφορετικότητα  σταδίων  στην  εξέλιξή  της,  γι’ 

αυτό  και  η  φροντίδα  ενός  ασθενούς  που  πάσχει  από  άνοια  είναι  επίπονη,  απαιτητική  και 

στρεσσογόνος. 

Ο περιθάλπων στέκεται μετέωρος μπροστά στο «άγνωστο» που καθημερινά βλέπει να 

έρχεται,  διαπιστώνοντας  ότι  το  αγαπημένο  του  πρόσωπο  που  ασθενεί  γίνεται  ακατανόητο, 

απόμακρο,  σκιά  του  εαυτού  του  κι  αδύναμο  στο  να  αυτοεξυπηρετηθεί.  Έτσι,  και  ο 

περιθάλπων  σιγά-σιγά  νιώθει  και  ο  ίδιος  απομονωμένος  κι  εγκαταλελειμμένος  μέσα  στις 

σκέψεις  του,  που  αφορούν  παρόν,  παρελθόν  και  μέλλον  και  στη  σχέση  του  με  τον  ασθενή 

αλλά και ψυχική και σωματική κόπωση από το βάρος της φροντίδας, όπως και ο φόβος για 

την εξέλιξη της ασθένειας. 

Ο  ασθενής  που  περιθάλπεται  μπορεί  να  μένει  στο  ίδιο  σπίτι  με  τον  περιθάλποντα, 

μπορεί να μένει στην ίδια περιοχή αλλά και χιλιόμετρα μακριά. Σταδιακά, εξαρτάται όλο και 

περισσότερο από τον περιθάλποντα. Έτσι, πολλαπλά βάρη είναι υποχρεωμένος ο περιθάλπων 

να  επωμιστεί:  Φροντίζει  δύο  σπίτια,  το  δικό  του  και  του  ασθενούς,  όχι  μόνο  από  άποψη 

καθαριότητας,  αλλά  αναλαμβάνει  τη  διευθέτηση  οικονομικών  και  νομικών  ζητημάτων  που 

προκύπτουν. Είναι υπεύθυνος για να παρέχεται σωστά στον ασθενή η φαρμακευτική αγωγή 

που  έχει  συνταγογραφηθεί  από  τους  περιθάλποντες  ιατρούς  και  ταυτόχρονα  προσπαθεί  να 

δίνει ψυχολογική υποστήριξη στον ασθενή που ημέρα με την ημέρα καταρρέει. 

Σταδιακά η ζωή του περιθάλποντος χάνει την ποιότητά της και υποβαθμίζεται, καθώς 

ο ίδιος δεν έχει το χρόνο να ασχοληθεί με ουσιώδεις δραστηριότητες που θα προωθήσουν την 

προσωπική του εξέλιξη κι ανάπτυξη. 

Έχει παρατηρηθεί συχνά ο περιθάλπων να περιφέρεται άσκοπα, χωρίς να γνωρίζει τί 

πραγματικά  θέλει  και  κάποιες  φορές  είναι  εντελώς  ανίκανος  να  καταλάβει  πώς  θα 

ικανοποιήσει  τις  ανάγκες  του.  Συχνά,  μιλά  πολύ  για  τις  δυσκολίες  που  αντιμετωπίζει  στην 

περίθαλψη του ασθενούς, και σταδιακά αυτή γίνεται το κύριο «θέμα» της ζωής του, καθώς ο 

περιθάλπων νιώθει αδύναμος να δώσει λύσεις. Όταν η ασθένεια επιδεινώνεται και ο ασθενής 

με άνοια σταδιακά χάνει τις σωματικές του δυνάμεις κι εξασθενούν οι σωματικές λειτουργίες, 

τότε και η ψυχολογική κατάσταση και εικόνα του περιθάλποντος επιδεινώνονται. 

Καθημερινά,  ο  περιθάλπων  βρίσκεται  αντιμέτωπος  με  το  άγχος  που  αφορά  στην 

εξέλιξη  της  νόσου.  Το  άγχος  του  περιθάλποντα  δεν  είναι  αποτέλεσμα  μιας  προσωπικής