26
υπηρεσίες για τους ασθενείς και τους περιθάλποντές τους για κάθε στάδιο της νόσου
προσδιορίστηκε η μονάδα μέτρησης της καθεμιάς.
Οι ειδικοί εκτίμησαν, επίσης, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ποσοστό των
ασθενών με ΑτΑ που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες και τη συχνότητα της χρήσης τους.
Το τελευταίο βήμα περιλάμβανε την εκτίμηση του κόστους ανά μονάδα.
Αποτελέσματα [1]
Στην Ελλάδα εντοπίζονται διαφορές σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης ή της Βορείου Αμερικής. Αυτές οι διαφορές αποδίδονται στην απουσία ορισμένων
οργανωμένων μορφών φροντίδας, όπως ειδικών κλινικών για ασθενείς με ΑτΑ ή στον
σημαντικό ρόλο της οικογένειας στη φροντίδα των ασθενών με ΑτΑ στην Ελλάδα.
Η επαγγελματική ιατρική φροντίδα αυξάνεται όσο ο ασθενής μεταβαίνει από το
στάδιο αυτονομίας στο στάδιο εξάρτησης στο σπίτι και μειώνεται όσο ο ασθενής κινείται
προς κάποιο ίδρυμα.
Η ενασχόληση της οικογένειας αυξάνεται όσο ο ασθενής μεταβαίνει από το στάδιο
αυτονομίας στο στάδιο εξάρτησης στο σπίτι με 168 ώρες φροντίδας από μέλος της
οικογένειας (συνήθως γιο ή κόρη του ασθενούς) και 72 ώρες (από κάποια οικιακή βοηθό) ανά
μήνα.
Το μηνιαίο κόστος στην Ελλάδα για έναν ασθενή στο στάδιο αυτονομίας
υπολογίστηκε σε 341 ευρώ, στο στάδιο εξάρτησης στο σπίτι σε 957 ευρώ και στο στάδιο
εξάρτησης σε ίδρυμα 1257 ευρώ. Στο στάδιο εξάρτησης στο σπίτι έχει ένα επιπλέον εφάπαξ
έξοδο 233 ευρώ για αγορές (όπως για παράδειγμα ειδικό κρεβάτι, στρώμα κλπ.).
Δεδομένου ότι ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα είναι περίπου 1300 ευρώ*
καθίσταται φανερό ότι η φροντίδα ενός μέλους-που πάσχει από ΑτΑ- από την οικογένειά του
αποτελεί το κύριο οικονομικό πρόβλημα του νοικοκυριού.
* Τα παραπάνω αποτελέσματα για το κόστος ενός ασθενούς με ΑτΑ στην Ελλάδα
προέκυψαν από μελέτες και στοιχεία προ της οικονομικής κρίσεως. Λαμβάνοντας υπόψιν
πως ο μέσος μισθός κυμαίνεται τώρα πια στο επίπεδο των 700 ευρώ, αντιλαμβάνεται κανείς
πως το κόστος της φροντίδας ασθενούς με ΑτΑ είναι δυσβάσταχτο για την οικογένειά του.